De eerste dag

Zo de kop is er af.
Inchecken ging vlot, maar we werden al gewaarschuwd dat het druk zou zijn bij de security gates. En dat klopte!
Natuurlijk werd Dieter er weer uit gepikt omdat ie zonodig een flesje deo in z'n tas moest hebben en z'n riem vergat af te doen.
Moet zeggen het er ook wel verdacht uitzag op het rontgenapparaat, een helm met daarin een klein spuitbusje verstopt...
Inmiddels vliegen we alweer een uurtje of drie. Kleine meevaller, het is 'maar' 9 uur vliegen naar Atlanta en geen 10 zoals we zelf dachten. Als de hoeveelheid eten die je bij Delta Airlines krijgt een voorbode is van de standaard in de USA, dan moeten we waarschijnlijk extra bijbetalen voor het gewicht als we terugkomen.

Een overstaptijd van 2,5 uur is in Amerika in ieder geval geen garantie voor het halen van je connection'-flight. We hadden nog maar 15min over voor ze begonnen met boarden. Wat een veiligheidsmaatregelen hier zeg! Al je vingerafdrukken en een pasfoto ter plekke achterlaten, big brother is watching you! Haast kennen ze niet, zekerheid boven alles!
Gelukkig zorgen de motorjassen en de helmen in de rontgen altijd wel voor een lach op het gezicht, zelfs bij de stoicijnse douane. 'You're out for a motorcycle trip?', 'have a great ride!'.

Straks eerst nog even terug naar LAX om te kijken of we vast de stoelen voor de terugreis vast kunnen leggen. 9 uur in je eentje is geen pretje.
Op de tussenvlucht van ruim 4 uur zaten we ook apart helaas. Allebei op een middenstoel. Vraagt pa aan de jongen die bij het raam zit, 'do yo prefer a window seat or a middle seat?', in de hoop dat ie wil ruilen. Zegt die jongen 'I prefer window seat'. Gaat vervolgens zitten, doet het raampje dicht en gaat 4 uur liggen slapen, haha!